[zaloguj się]
[pdf]

ROZTŁUC (1) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-).

Fleksja
praet
pl
3 m pers roztłukli
imperativus
sg
2 roztłucz

[praet 3 pl m pers roztłukli.] ◊ imp 2 sg roztłucz.

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Mocno uderzając doprowadzić do rozpadu:
a. Tłukąc rozgnieść, rozdrobnić [co]: á gdy ſie dobrze vſtogi [młode piwo] roztłucż nie kielko gałek bobku/ zawiąż gi w chuſtecżkę z iakiem cżiſtem kamykiem/ á w puſć w piwo aż pogrężnie. FalZioł V 64v.
b. [Bijąc spowodować, że odpadają kawałki [kogo]:
Zwrot: »mało nie w kęsy roztłuc«: okrutnie go [Polidorusa] bili/ tákże go máło nye w kęſy roſtłukli. HistTroj G3.]

Synonimy: a. pobić, podrobić, podruzgać, podruzgotać, pogruchotać, pokołatać, pokruszyć, rozbić, rozdrobić, rozrazić, roztrącić, roztrzaskać, roztrzasnąć.

Formacje współrdzenne cf TŁUC.

Cf ROZTŁUCZONY

ALKa