[zaloguj się]
[pdf]

ROZTRZASKAĆ (1) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); pierwsze a jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m roztrzaskåł
conditionalis
sg
3 m by roztrzaskåł

[praet 3 sg m roztrzaskåł.] ◊ con 3 sg m by roztrzaskåł.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. roztrzasnąć.

Uderzywszy rozbić na części, zniszczyć; diffulminare, dirumpere, discutere cum strepitu Cn [co]:ále do kul y ſzypow [...] nie trzebá [prochu ziarnić]/ boby roſtrzáſkał wſzyſtko y obráźił bárzo/ ále ma być miałki iako mąká. BielSpr 73.

[W porównaniu: Ale zá prośbą Kátárzyny ſwiętey Bog poſłał ſwego Anyołá/ ktory onę Máchinę iáko gromem roſtrzáſkał/ ták iże cżtery tyſiące ludu Pogáńſkiego murem pozábijał. GilPos 304v.]

Synonimy: rozbić, rozrazić, roztłuc, roztrącić.

Formacje współrdzenne cf TRZASKAĆ.

RS