[zaloguj się]
[pdf]

ROZTRĄCONY (3) part praet pass pf

Oba o jasne.

Fleksja
sg
mNroztrącony fNroztrąconå
Vroztrącony V
pl
N subst roztrącon(e)

sg m N roztrącony (1). ◊ [V roztrącony.] ◊ f N roztrąconå (1). ◊ pl N subst roztrącon(e) (1).

Sł stp s.v. roztrącić, Cn, Linde brak.

Rozbity, pogruchotany; uszkodzony (3): Cassata classis, Rozbita łódź/ Roſtrącona. Mącz 40a; Quassatus, Rozbity/ Roſtrącony/ Roſchwiány. Mącz 339a.
a. O ludziach: poraniony, poturbowany; może też: zabity (1): [Pozdrowion bądz kwitnący czeſarzſki [tj. Chrystusowy] grzbiecie [...]/ na krziż rzuczącz cięſzko roſtrączony/ y na krziżu gwałtem roſciągany Pozdraw A8v.]

roztrącony o co (1): bo áni ſámi zwiećie gdy przypádnie możnieyſſy ná was ták iż y wy y dzieci wáſſe od pierſi odięte będą o kámień roſtrącone. RejPs 204v.

Synonimy: podruzgany, podruzgotany, rozbity, roztłuczony, stłuczony, zgruchotany; a. podrapany, poobrażany, poraniony.

Cf ROZTRĄCIĆ

ALKa