[zaloguj się]
[pdf]

POPYTAĆ SIĘ (1) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
inf popytać się
imperativus
sg pl
2 popytåj się popytåjcie się

[inf popytać się. ◊ fut 2 sg popytåsz się.] ◊ imp 2 sg popytåj się. ◊ [2 pl popytåjcie się.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

Dowiedzieć się czegoś, zadając wiele pytań, rozpytać się; quaerere Vulg:

[popytać się kogo: I poſlał [król Ochozyjasz] poſly ſwe roſkázuiąc im: Idźćie: popytayćieſz ſie Beelzebubá Bogá Akaron: wſtánęli záś z tey choroby moiey. Leop 4.Reg 1/2 (Linde).]

popytać się na co [= o co]: Y rzekł Ioſáffáth do Krolá Iſráelſkiego: Proſzę cie/ popytay ſie pierwey dziś ná ſlowá Boże. Leop 3.Reg 22/5.

[popytać się o czym: zkąd [z miasta] potym do portu przyydźieſz: á popytaſz ſię o Okręćie/ ktoryby do Angliey ſzedł HistFort M7v; Respons N2]

[Ze zdaniem dopełnieniowym: Leop 4.Reg 1/2 (Linde); Oznaymuięć téż/ ſynu móy/ żem dał dźieśięć tálentów ſrébrá/ [...] Gábelowi w Ráges [...] y cyrograph iego mam v śiebie: á przeto popytay ſie iákobyś mógł do niego przyśdź [!] WujBib Tob 4/22 (Linde).]

Synonimy: dowiedzieć się, poradzić się.

Formacje współrdzenne cf PYTAĆ.

MN