Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PORĘCZNIK]

Następne hasło: PORĘCZONY »

[PORĘCZNY ai

o prawdopodobnie jasne (tak w poręczyć).

Fleksja

sg
m	N		n	N	poręczn(e)
	G			G	poręczn(e)go
	A	poręczny		A

sg m A poręczny. ◊ n N poręczn(e). ◊ G poręczn(e)go.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. w innym znaczeniu.

Znaczenia

1. [Dogodny, sprzyjający]
2. [Prawdopodobnie: Pospolity, zwykły]

1. Dogodny, sprzyjający: Wyiecháli z portu ná głębokie Morze/ gdźie mieli wiátr ták poręcżny/ iż w krotkim cżáśie w wielkiey krotochwili ſpolnie żywąc/ onę [...] drogę [...] przeiecháli HistFort O4v.

2. Prawdopodobnie: Pospolity, zwykły:

Wyrażenie: »poręczne bydło« [szyk zmienny]: Bywa na każdy jarmark koni dosyć i bydła poręcznego, biorą targowego od konia po gr 1, od wołu i od jałowice per den. 9, od owce, od kozy per den. 3 LustrMaz I 121; A bobus mediocribus seu vitulis albo poręczne bydło per [...] gr 3 LustrSand 90.

Synonimy: 1. przyjazny, przyjaźliwy, sprzyjaźliwy, upewniony; 2. poprosty.]