[zaloguj się]
[pdf]

POSĄDZONY (5) part praet pass pf

Oba o jasne.

Fleksja
pl
N m pers posądz(e)ni
G posądzonych
A subst posądzoné

pl N m pers posądz(e)ni (3); -ęni (1), -(e)ni (2). ◊ G posądzonych (1). ◊ A subst posądzoné (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w. s.v. posądzić.

1. Pomówiony, negatywnie oceniony (w nawiązaniu do Matth 7/1) (3): MurzNT 26 marg; Nie poſądzaycie/ nie będziecie też poſądzeni. RejPos 169v; SkarKaz 278b; [SzczerbSpecSax 176].
2. Przyznany drogą prawną (2): Ani drzewiéy poſseſsiiéy bráć w imioná/ ná tym Séymie poſądzoné/ y Rewizyą tą declárowáné/ y przez Rewizory inwentowáné mamy SarnStat 93.

posądzony czym (1): Rewizory do wſzech dóbr náſzych/ ták tych któré w poſſeſsiiéy [...] mamy iáko też Dekréty náſzemi teraz poſądzonych/ wyſyłamy SarnStat 1129.

Synonimy: 1. osądzony, osoczony, potępiony, znieważony; 2. postanowiony, ustanowiony.

Cf POSĄDZIĆ

DDJ