[zaloguj się]
[pdf]

POSKARŻENIE (1) sb n

Fleksja

G sg poskarż(e)niå.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. poskarżyć.

Zarzut, obarczenie winą, oskarżenie:
Zwrot: »zachować się bez poskarżenia« = pozostać niewinnym, sprawiedliwym [szyk zmienny]: według zakonu tedym Fáryzeuſz/ według zawiſney miłośći/ thedym przeſládował kośćioł Boży/ według ſpráwiedliwośći ktora z zakonu ieſt/ tedym ſie záchował bes poſkárżenia [conversatus sine querela]. Leop Philipp 3/6; [Wyśćie tego ſwiádkámi y Bog/ iákoſmy ſwiętobliwie y ſpráwiedliwie/ bes poſkárżenia/ záchowáliſmy ſie [sine querela ... fuimus] wam kthorzyśćie vwierzyli Leop 1.Thess 2/10 (Linde s.v. poskarżyć)].

Synonimy: obwinienie, oskarżenie, żałoba.

Cf POSKARŻYĆ

KO