![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: POSKARŻENIE | Następne hasło: POSKARŻYĆ SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POSKARŻYĆ (1) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.
Fleksja
| inf | poskarżyć |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | poskarżył |
inf poskarżyć. ◊ [praet 3 sg m poskarżył.]
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.
Znaczenia
Obwinić kogoś o coś [na kogo]: [Nikt tego nie burzył i tak moderate ea potestate est usus, że nietylko intra Regnum nikt nań nie poskarżył, ale et hostes clementem victorem doznali AktaSejmikPozn 1590/131.]
poskarżyć o co: bo był cżłowiek poććiwy/ záchowáły/ dworſki/ znáiomy wſzem/ [...] thák że ſie nigdy nikth nie ozwał kthoby był nań kiedy o czo poſkárżyć miał RejZwierc Aaa2.
Formacje wspólrdzenne cf SKARŻYĆ.
Cf POSKARŻENIE
KO, IK