[zaloguj się]
[pdf]

POŚWIADCZONY (4)part praet pass pf

poświadczony (3), poświadczon (1).

Pierwsze o jasne; -å- (2) BibRadz, RejPos, -a- (2) Mącz, RejZwierc; -ony; forma niezłożona z tekstu nie oznaczającego ó.

Fleksja
sg
mNpoświadczony fNpoświådczonå nNpoświådczono
pl
G poświadczonych

sg m N poświadczony (1). ◊ f N poświådczonå (1). ◊ n N (praed) poświådczono (1) [może impers od POŚWIADCZYĆ]. ◊ pl G poświadczonych (1).

Składnia dopełnienia sprawcy: poświadczon przez kogo (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Którego prawdziwość stwierdzono słowem lub czynem, potwierdzony, dowiedziony (4): Attestatus, Poświádczony/ potwierdzony. Mącz 452c.
Wyrażenie: »poświadczon(y) dowody, świadectwem« [szyk 1:1] (1:1): Ale teraz ſpráwiedliwość Boża ieſt obiáwioná przez zákon/ poświadczona świádectwem zakonu y Prorokow [testificata a lege et Prophetis]. BibRadz Rom 3/22; iż gdy iuż z onych táiemnic Boſtwá wiecżnego prawdziwie á práwie iáko pálcem przez Duchá ſwiętego okazano y iſtemi dowody poſwiadcżono będzye. RejPos 276.
W przen (1):
Wyrażenie: »usty poświadczony« (1): A co tákich miłośćiwych obietnic iego mamy od Prorokow ná ſwiát wywołánych/ y vſty iego ſwiętemi poſwiádcżonych/ á ktoby ie wylicżyć mogł. RejZwierc 5.

Synonimy: dowiedziony, potwierdzony, zatwierdzony.

Cf POŚWIADCZYĆ

RS