[zaloguj się]
[pdf]

POTRAFIAĆ (3) vb impf

o oraz oba a jasne.

Fleksja
inf potrafiać
indicativus
praes
sg
1 potrafiåm

inf potrafiać (1). ◊ praes 1 sg potrafiåm (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

1. Radzić sobie z czymś, dokazywać czegoś (1):

potrafiać w co (1): [y ia ſam choć będąc Biſkupem y Opátem/ [...]/ do tego coby było z pociechą Chrześćijáńſką á z háńbą Pogáńſką/ chcę w to zá pomocą Bożą potráfiáć z przemyſłu ſwego. WerPublika 23.] Cf Ze zdaniem dopełnieniowym.

Ze zdaniem dopełnieniowym [z zapowiednikiem: w to (1); jakoby, [żeby]] (1): Przedłużenia Séymów, zganiáią niektórzy przyczynę ná wielkość Poſłów: ále y w to trzebá potráfiáć, iákoby direkcya miáłá mieyſce. SarnStat 45; [mądry Pan/ ma w to potráfiáć: żeby ſię áni názbyt z nim/ mnieyſzey condicii ludźie/ poſpolitowáli PlutBBud O3].

2. Znajdować (1): Reperio, Náyduyę/ z tráfunku potráfiam Mącz 279b.
3. [Trafiać:
Zwrot: »[czym] w cel potrafiać«: áby rzecżámi do rzucánia nágotowánemi práwie w cel potráfiáć vmieli BusLic 47.]
4. Przybywać, dostawać się gdzieś; devenire Mącz (1): Devenio, Przichodzę. Dochodzę/ doyeżdzam/ wpádam/ potráfiam. Mącz 482b.

Synonimy: 2. najdować, spotykać; 3. ugadzać; 4. dochodzić, dojeżdżać, przybliżać się, przybywać.

Formacje współrdzenne cf TRAFIAĆ.

MN