![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: POTWARZCA | Następne hasło: POTWARZLIWIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POTWARZENIE (3) sb n
o oraz pierwsze e jasne, a pochylone.
Fleksja
| sg | pl | |
|---|---|---|
| D | potwårzeniu | |
| A | potwårzeniå |
sg D potwårzeniu (2). ◊ pl A potwårzeniå (1).
Sł stp notuje, Cn, Linde brak.
Znaczenia
Fałszywe oskarżenie, obwinienie, obmowa (3): Copulatus, Nihil copulatius quam morum similitudo bonorum, Nic ku potwarzeniu naypewnieyſzego yáko zgodá á yedność dobrych obyczáyów. Mącz 64d.
potworzenie czyje [= kogo] (1): POſtánowiłem vmyſl ſwoy ábych ſtrzegł ięzyká ſwego/ ábych ſnadz nietylko ſkutkiem/ ále y ſlowem niedal przyczyny z ſiebie ku potwarzeniu memv poki mam ſpráwę z ſprzećiwnikiem ſwoiem. RejPs 58v.
Zwrot: »[kogo, co] podać w potwarzenie« = rzucić na kogoś, na coś potwarz (1): Ludu moy. Iam ćiebie wywiodł z Egiptu z twego więźienia/ á tyś mnie podał, y imię moie w potwarzenia. ArtKanc E13.
Synonimy cf POTWARZ.
Cf POTWARZ, POTWARZANIE, POTWARZYĆ
JR