[zaloguj się]

POTWARZENIE (3) sb n

o oraz pierwsze e jasne, a pochylone.

Fleksja
sg pl
D potwårzeniu
A potwårzeniå

sg D potwårzeniu (2).pl A potwårzeniå (1).

stp notuje, Cn, Linde brak.

Fałszywe oskarżenie, obwinienie, obmowa (3): Copulatus, Nihil copulatius quam morum similitudo bonorum, Nic ku potwarzeniu naypewnieyſzego yáko zgodá á yedność dobrych obyczáyów. Mącz 64d.

potworzenie czyje [= kogo] (1): POſtánowiłem vmyſl ſwoy ábych ſtrzegł ięzyká ſwego/ ábych ſnadz nietylko ſkutkiem/ ále y ſlowem niedal przyczyny z ſiebie ku potwarzeniu memv poki mam ſpráwę z ſprzećiwnikiem ſwoiem. RejPs 58v.

Zwrot: »[kogo, co] podać w potwarzenie« = rzucić na kogoś, na coś potwarz (1): Ludu moy. Iam ćiebie wywiodł z Egiptu z twego więźienia/ á tyś mnie podał, y imię moie w potwarzenia. ArtKanc E13.

Synonimy cf POTWARZ.

Cf POTWARZ, POTWARZANIE, POTWARZYĆ

JR