« Poprzednie hasło: POTWARZCA | Następne hasło: POTWARZLIWIE » |
POTWARZENIE (3) sb n
o oraz pierwsze e jasne, a pochylone.
Fleksja
sg | pl | |
---|---|---|
D | potwårzeniu | |
A | potwårzeniå |
sg D potwårzeniu (2). ◊ pl A potwårzeniå (1).
Sł stp notuje, Cn, Linde brak.
Znaczenia
Fałszywe oskarżenie, obwinienie, obmowa (3): Copulatus, Nihil copulatius quam morum similitudo bonorum, Nic ku potwarzeniu naypewnieyſzego yáko zgodá á yedność dobrych obyczáyów. Mącz 64d.
potworzenie czyje [= kogo] (1): POſtánowiłem vmyſl ſwoy ábych ſtrzegł ięzyká ſwego/ ábych ſnadz nietylko ſkutkiem/ ále y ſlowem niedal przyczyny z ſiebie ku potwarzeniu memv poki mam ſpráwę z ſprzećiwnikiem ſwoiem. RejPs 58v.
Zwrot: »[kogo, co] podać w potwarzenie« = rzucić na kogoś, na coś potwarz (1): Ludu moy. Iam ćiebie wywiodł z Egiptu z twego więźienia/ á tyś mnie podał, y imię moie w potwarzenia. ArtKanc E13.
Synonimy cf POTWARZ.
Cf POTWARZ, POTWARZANIE, POTWARZYĆ
JR