Zwroty: »[jakiej], w [jakiej] poważności być« [w tym: u kogo (1)] [szyk zmienny] (3): Hiſzpan też był Quintilianus/ Orator y Philozoph przednie náucżony/ wielkiey poważnośći v Ceſárzá Gálby BielKron 280; KwiatKsiąż G3v; Primario loco esse, W pierwſzey poważności być. Mącz 322a; [KOſćioł záwżdy ieſt iedney poważnoſći. HerbOdpow H5 marg].

»mieć poważność« [w tym: przed kim (1), [u kogo], w sobie (1)] = dignitate excellere Mącz [szyk zmienny] (3): Eo est nostra pluris autoritas, Tym więcey waży powagá náſzá/ álbo tym mamy więtſzą poważność. Mącz 307a, 46b; WujJudConf 27v; [Apoſtoł iákoby przymuſzony/ vdał ſie ná opiſowánie ſpraw ſwoich/ [...] dáleko nád inſze wſzytki Apoſtoły zacnieyſzych/ co dla tego okazał/ áby on v nich [...] miał ſwoię poważność/ á oni áby byli wzgárdzeni GilPos 41v].

[»w poważności mieć«: Piſmá Swięte káżdy w wielkiey poważnoſci mieć ma HerbOdpow F, D3v.]

»utracić poważność [czego = spowodowaną czym]« (1): Existimationem pudoris sui amittere, Vtraćić chwałę á poważność wſtidliwośći. Mącz 111b.

»uwłoczyć (a. uwłaczać) poważności« = minuere authoritatem Mącz [szyk zmienny] (3): Detrahere de authoritate Senatus cui opponitur onerare senatum summis laudibus, Vwłóczyć yem poważnośći/ mniey o nich trzimáć. Mącz 461d, 223a; Kto chce/ o nim [o królu] ſzemrze/ káżdy go ćwiczy/ y pedágogiem iego być chce/ y poważnośći iego vwłoczy. SkarKazSej 659b.

»poważność (sobie) (z)jednać« [szyk zmienny] (2): SkarŻyw 511; Chriſtus cudámi ſobie ziednał poważność WujNT 17.

Wyrażenia: »poważność Kościoła (Bożego)« (4): Widźiſz iáko ten Kośćioł Auguſtyn ś. opiſuie: z iednoſtáynego zezwolenia y zgodney wiáry ták wiele narodow po wſzyſtkiem świećie/ y káżdego wieku/ z poważnośći tego świętego Kośćiołá rozmáitemi cudámi/ nádźieią y miłośćią y ſtárożytnośćią vgruntowánego WujJud 136v, 200v; Iabych Ewángeliey nie wierzył/ by mię poważność kośćiołá nie poruſzáłá. WujNT 655, 9.

»poważność sądu, sądowa« (4:1): Wtore/ iż gdy by winá niebyłá braná/ poważnoſć y vtćiwoſć Sądu niſzczáłáby. GroicPorz c4; POważnoſć tego Sądu táka ieſth/ iże ná nim ſtronie poważney/ żadna odwłoká/ [...] niebywa daná GroicPorz i4v, i3, i4v, nn3.

»wielka poważność« [szyk 10:1] (11): BielKron 280; KwiatKsiąż G3v; Dignitate excellere, Dignitate ceteris excellere, Mieć poważność więtſzą przed inſzemi. Mącz 46b, 307a; Ale ácż wielka záwżdy poważność ich [kapłanów starego zakonu] byłá/ wſzákże nowego Zákonu Kápłani/ wſzyſtki inſze Kápłany pocżćiwośćią przechodzą KuczbKat 235; ták wielka byłá poważność y záwołánie Witołdowo w Polſzcze/ z ktorego porády długi czás Iágieło wſzytko ſpráwował/ iż Polacy Witołtá więcey niż Krolá czćili y ważyli StryjKron 562; PowodPr 51; [HerbOdpow D3v, F]. Cf »dla więtszej poważności«, »ku więtszej poważności«.

Szeregi: »chwała a poważność« (1): abychmy teſz naſladuiąc woley ſwiętey iego znali go [Chrystusa] łaskawego miłoſiernego krola gdy ſtanie w ſrogoſci maieſtatu ſwego: wielkiey chwały a nieskonczoney powaznoſci. RejPs 97.

»poważność i mądrość« (1): Ktore tráktaty kiedy/ pacta, foedera, z poſtronnymi temu Kroleſtwu potrzebne ſtánowione bywáły/ gdźieby oſoby Duchowne poważnośćią y mądrośćią ſwą w nich nie przodkowáły? PowodPr 20.

»poważność i ochędożności« (1): Eripere ex dvitate ornamenta, Poważność y ochędożnośći mieſckie odyąć. Mącz 346c.

»poważność i pewność« (1): Piſmá święte Prorockie y Apoſtolſkie [...] poważność y pewność ſwoię nie od ludźi biorą/ ále ſámę w ſobie doſtątecżnie [!] máią. WujJudConf 27v.

»świadectwo i poważność« (3): áby w Kośćiele było záchowáne vżywánie odpuſtow/ ludu Chrześćiáńſkiemu bárzo pożytecżne y świętych Conciliy świádectwem y poważnośćią pochwalone WujJud 92, 28, 240.

»poważność, (i) uczciwość« [szyk 2:2] (4): Acz káżdemu Sądowi/ y káżdey zwirzchnoſći/ [...] vtćiwoſć przyſtoi czynić/ wſzákże thy ſrzodki ku poważnoſći y vtćiwoſći Sądowey dźiwnie káżdego pobudzáią. GroicPorz i3, c4, i4; honorificentia, Poważność vczciwość Mącz 157d. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

»władza i poważność« (1): Obácz iáká ieſt władza y poważność kośćiołá Bożego/ około chwały Bożey WujNT 9. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

»poważność i zachowanie« (1): Com dla tego przypomniał/ áby ſie lud krześćiáńſki obacżył/ iáko nierownie więtſzą poważność y záchowánie świąt w krześćiánách/ niż kiedyś w żydach náydowáć ſie ma. PowodPr 51.

»poważność a zacność« (1): ktorych [pożytków z czytania książek] zaiſte wiele ich ieſt/ y wielkich/ á wſzakoſz wielkiey by by [!] to poważnośći á zacznośći rzecż byla KwiatKsiąż G3v. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

Wyrażenia przyimkowe: »dla poważności« (3): [i dołożono, że dla poważności, których nie wiemy, czemu Kondycyja ma być ważniejsza, ponieważ swe osiadłości mają, niż drugich, którzy z nimi w tym się zrównali. AktaSejmikPozn 1587/48.]

~ dla poważnośći czego (2): (Day Pánie Boże/ áby przy zwierzchnośći Duchowney ktorey to właśnie należy/ był też [...] y Krol I.M. zwierzchni Pan náſz/ dla więtſzey tey ſpráwy poważnośći. PowodPr 47, 53.

dla poważnośći czyjej (1): Owa ieſliby mieyſce piſmá ſámo przez ſię nie było iáſnie dowodne/ tedy przynamniey dla poważnośći tákich wykłádácżow/ ſłuſznie miáłoby być v káżdego bácżnego przyiemne. WysKaz 34.

»ku poważności« (2):

Szeregi: »dostojność i poważność« (1): Krol (mowi piſmo) śiedząc ná ſtolicy ſądow ſwoich/ roſpraſza wſzytko złe/ ſámym weyrzenim ſwoim. Gdy Páńſka doſtoyność y poważność mocna ieſt: wſzytki niezgody wáſze vćiekáć y pſowáć ſię muſzą. SkarKazSej 672b.

[»poważność i srogość«: Przetho mężowi w domu pod czás/ wedle ſtanu iego/ należy też okázowáć poważność y też mierną ſrogość MrowStadło E3.]

»stateczność, poważność« (1): Trzebá też áby Sędźia [...] w ſobie miał/ [...] wymownoſć/ ſtátecznoſć/ oſoby poważnoſć GroicPorz b2. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]