[zaloguj się]
[pdf]

POWĘDROWAĆ (3) vb pf i [impf]

Pierwsze o jasne.

Fleksja

[praes] i fut 1 sg powędruję (1). ◊ fut 3 sg powędruje (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Uda(wa)ć się na wędrówkę, pójść (iść) pieszo na dużą odległość (3): [Powędruię/ ex germ: Abeo, discedo, iter facio. Volck Sss4v.]
Zwrot: »daley powędrować« (2): Gdzie wiele w domu ſynow/ s trochą máiętnośći/ Pożywie s nimi ſąſiąd [!]/ nie iedney trudnośći. Skárżyli [lege: skarży li] przed Stároſtą/ pozwáć vkázuie/ A on wyrządźiwſzy złość/ dáley powędruie. BielSat D [idem] BielRozm 23.
Przen (1):
Zwrot: »w dalekie drogi powędrować« = umrzeć (1): A oſtátek pieniędzy ſobie zoſtáwuię/ Gdyż w trudné/ y w dálekié drógi powędruię. Bo ſnać v Acherontá ná przewoźie zmieſzkam/ Niżli mi ſye doſtánie Niebieſką iść śćieſzkam. PudłFr 79.

Synonimy: iść, pość, ruszyć, ruszyć się, udać się.

Formacje współrdzenne cf WĘDROWAĆ.

MC