[zaloguj się]
[pdf]

POWIERZAĆ (6) vb impf

o oraz a jasne, e pochylone.

Fleksja
inf powiérzać
indicativus
praes
sg pl
2 powiérzåcie
3 powiérzá powiérzają
con praet
sg
3 m by był powiérzáł

inf powiérzać (1). ◊ praes 3 sg powiérzá (1). ◊ 2 pl powiérzåcie (1). ◊ 3 pl powiérzają (2). ◊ con praet 3 sg m by był powiérzáł (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Oddawać, przekazywać z zaufaniem, polecać opiece; deponere, commendare, committere, concredere Cn [w tym: komu, czemu (4)] (5):

powierzać czego (1): Który dominatus nic nie ieſt rozny od Tyrańſtwá/ ábowiem ktho ná bogáctwá ieſt chciwy/ poſpolſtwu ieſt nienawiſny/ y záthym obcemu rácżey niż ſwemu zdrowia ſwego powierza Phil R.

powierzać czego (po przeczeniu) (1): Poruczył mi corkę ſwą y wſzyſtkę máiętność, [...] tákich rzeczy, gdyby przyiacielem Niebył mi, pewnie żeby mi był niepowierzał. CiekPotr 8.

Zwrot: »[co] do wierności powierzać« (1): Té wſzytki rzeczy [żupy, cła, archiwum itd.] do wiernośći Królow ſwych Polacy [...] zlécáią, powiérzáią SarnStat 106.
Szereg: »zlecać, powierzać« (1): SarnStat 106 cf Zwrot.
Przen (2):

powierzać czego (1): Na co Sośniey Sżkutnicy morzu powierzaćie Ktorą w gorách wywroćił ſrogi wiátr? KlonFlis B2.

Zwrot: »listowi powierzać« (1): I miał bych niemało otym pisac, ale listowi powierzac niechcę, pisałem po X. Brzeznickiego abydo mnie przyiachał, przez ktorego oznaimię wm confidenter co wiem. ActReg 115.
2. Ufać, nabierać zaufania (1): [Kiedy już [kupiec] obaczył, ktom jest, że też słychał o moim nazwisku, począł trochę powierzać. RadzPodróż 244.]

powierzać czemu (1): vfam bácznym w rzeczach publicznych y priwatnych rozſądkom [Waszych Miłości]/ którym wſzyſcy wiele powiérzáią. JanNKar B2.

Synonimy: 1. dawać, oddawać, polecać, poruczać, spuszczać, zalecać; 2. ufać.

Formacje współrdzenne cf WIERZYĆ.

Cf [POWIERZAN]

MC