[zaloguj się]
[pdf]

POWODCA (1) sb m

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w powod); a jasne.

Fleksja
sg
N powodca
A powodcę

sg [N powodca.] ◊ A powodcę.

Sł stp: powódca, powójca, Cn brak, Linde XVIII w.: powodca, powódzca.

1. [Przewodnik duchowy, doradca, ten, kto kieruje czyimś postępowaniem [czego]: Owſſeyki gdy wielmożnoſć twoiá [tj. Mikołaj Wolski] dobrze yeſt wnáukach náuczoná/ y owſſem náuczonych opiekun y obrońcá/ y dobrego żywotá pilny á roſtropny powodcá. HierWielEccle [1]v.]
2. Sprawca, stwórca [czego] (1): A powodcę [principem (marg) auctorem (–) vitae; sprawcę WujNT] żywotá zábiliśćie/ ktorego Bog wſkrześił zmartwych BudNT Act 3/15 [przekład tego samego tekstu] [BudArt R2].

Synonimy: 1. kierownik; 2. dawca, naczalnik, podawca, rozdawca, sprawca, stworca, stworzyciel, szafarz, tworca.

Cf POWODNIK

MFr