[zaloguj się]
[pdf]

POWODNIK (2) sb m

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w powodny).

Fleksja
sg
A powodnika
I powodniki(e)m

sg A powodnika (2). ◊ [I powodniki(e)m.]

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVII w. (z Cn).

1. Sprawca, stwórca czegoś, ten, kto coś zrobił lub stworzył [czego] (1): Krol Mácedońſki Filip/ [...] ktory otocżywſzy Miáſto Máthone/ był od tych ktorzy Miáſtá bronili w oko ſtrzałą poſtrzelony [...] gdy obywátele onego Miáſtá o pokoy żądáli/ [...] pozwolił go/ á o powodniká oney ſwey rány nic ſie nie dowiedował Phil M2; [Tu oto oba Apoſtołowie onego cżłowieká z Máriey vrodzonego [...] Pánem sławnym/ y powodnikiem (lub nácżálnikiem) żywotá/ zową BudArt R2].
2. Ten, od którego ktoś się wywodzi, przodek, protoplasta rodu [czego] (1): kthory [Lizander, hetman lacedemoński] [...] gdy cżęſciey zdrádą á chytroſcią rzecży odpráwował/ był y od ſwoich powinnych ſtrofowan/ że ſie od Herkuleſá/ ktorego rodzáiu ſwego zá powodniká miał/ wyrodził. Phil P3.

Synonimy: 1. dawca, naczalnik, podawca, rozdawca, sprawca, stworca, stworzyciel, szafarz, tworca.

Cf POWODCA

MFr