[zaloguj się]
[pdf]

POWTORZENIE (12) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é lub oznaczają niekonsekwentnie; pierwsze o jasne, końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N powtorzenié
A powtorzeni(e)
I powtorzenim

sg N powtorzenié (9); -é (2), -(e) (7). ◊ A powtorzeni(e) (1). ◊ I powtorzenim (2).

Sł stp brak, Cn s.v. czworkowanie, Linde bez cytatu s.v. powtórzyć; poza tym w objaśnieniu s.v. powtarzanka.

Uczynienie czegoś ponownie lub wiele razy, ponowienie; geminatio, repetitio Calep (12): Repetitio – Powtorzenię, znowuzadanię. Calep 913a, 449b.
a. Ponowienie wypowiedzi, powiedzenie jeszcze raz tego samego a. tak samo [w tym: kogo, czego (7)] (10): Obacżymy co też tu w tym Pſalmie ieſt. [...] Powthorzenye pożytkow męki Kriſtuſowey vżywánie weſela wiecżnego przed oblicżnoſcią Bożą. LubPs D3 marg; Powthorzenie pomſty/ kthorą zli á zdrádliwi ſprawce koſciołá Bożego ná ſobie odnioſą. LubPs O marg, B4v marg, G2 marg; BibRadz I 9a marg; Támże mu Pan wſkázáć racżył przez Proroká tego/ Iż ſie nie lękay nic [...] [Is 7]. (marg) Powtorzenie obiethnice Acházowi Krolowi. (–) RejPos 271.
α. Wypowiedzenie tekstu ustalonego, uprzednio sformułowanego (1): ktory gdyby po wtore y po trzećie przyſyęgi nie wypełnił/ y ſłuſznie nie oddał/ iuż dáley ſłow ſwych popráwowáć nie może/ á zá káżdym przyſyęgi powtorzenim/ Sędźiemu winę przepádnie. GroicPorz z2.
β. Przytoczenie, zacytowanie tekstu niewłasnego; wypowiedzenie jakiejś formuły (2): Y nápiſał [Jozue] tám ná kamienioch wypis (marg) Niektorzy powtorzenim kłádą. (–) [duplicationem (marg) deuteronomium (–)] zakonu Moiżeſzowego/ ktory nápiſał przed oblicżnośćią ſynow Izraelowych. BudBib Ios 8/32.

powtórzenie gdzie [= w tekście] (1): Tego swiádectwá/ ktorem z piątych kśiąg Moyżeſzowych przywiodł naydzieſz v Márká Ewángeliſty powtorzenie. Mard 12. ꝟ 29. CzechRozm 4.

γ. Figura retoryczna zwana rekapitulacją (1): Anacephalaeosis – Krotkie powtorzenie. Calep 66a.

Synonimy: ponowienie, wznowienie; a.β. przytoczenie.

Cf POWTORZYĆ

SBu