[zaloguj się]
[pdf]

PROWOKACYJA (3) sb f

Fleksja

A pl prowokacyj(e) (3) [zapis: ȩ].

Sł stp, Cn, Linde brak.

praw. Odwołanie się od wyroku (do sądu wyższej instancji), apelacja [provocatio – appellowanie, odezwanie się do inszego Sądu Mącz 505b; – wyzwanie Calep; apelacyja, odwoływanie się – provocatio Cn] (3): y sſtáło ſie pogodzenié, że Commiſſarze máią ſpólni ták od Królá, iáko od Kśiążęćiá tákié prowokácię deddowáć: á gdźieby ſie Commiſſarze między ſobą niezgadzáli, tedy Król iáko Summus Princeps totius Prufsiae, ma rozſędzáć y concludowáć. SarnStat 1143.

prowokacyja od czego (1): Od których to ſądów álbo vrzędów wſzelkich áppelláciȩ/ prowokáciȩ/ pozwy/ przypozwy tymże kſztałtem/ iáko ſie w Króleſtwie y ſądźiéch náſzych záchowuie/ ták na Séym Wálny Koronny/ iáko też ná wielkie ſądy/ [...] bydź máią. SarnStat 1041.

W połączeniu szeregowym (1): SarnStat 1041 cf prowokacyja od czego.

Zwrot: »prowokacyje czynić« (1): SarnStat 953 cf Szereg.
Szereg: »apelacyje i prowokacyje« (1): oni záś práwuiący ſie do dálekich ſtron Ryńſkich do Máydeburgu Miáſtá [...] y zá gránice króleſtwá náſzégo áppelláciȩ y prowokáciȩ [appellationes et provocationes JanStat 1018] czynią SarnStat 953. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

Synonimy: apelacyja, mocyja, odezwanie, odwołanie, odzew, ruszenie.

MPi