[zaloguj się]
[pdf]

1. ODEZWANIE (6) sb n

o, pierwsze e oraz a jasne; końcowe e z tekstów nie oznaczających é oraz -é.

Fleksja
sg
N odezwani(e)
G odezwaniå
A odezwani(e)

sg N odezwani(e) (3). ◊ G odezwaniå (2). ◊ A odezwani(e) (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVI(XVIII) – XVII w.s.v. odezwać się.

I. Rzeczownik od „odezwać”: Odwołanie kogoś skądś, oderwanie od zajęcia; avocatio, sevocatio Mącz (2): Avocatio, Odezwánie/ odwiedzienie/ odwabienie. Mącz 504c.
Wyrażenie: »odezwanie [kogo] na stronę« (1): Sevocatio, Odezwánie kogo ná ſtronę. Mącz 505c.
II. Rzeczownik od „odezwać się”: praw. Apelacja; appellatio Mącz (4):

odezwanie do kogo (3): Tożby dopiero ſędźiowie do Krolá á ná ſeym odezwánia dopuśćili [appellari permitterent] ModrzBaz 93. Cf odezwanie od kogo, od czego do kogo.

odezwanie od kogo, od czego do kogo (2): APpellátio/ zową odezwánie od obćiężliwego ſkazánia niſzſzego Sędźiego/ do wyſzſzego GroicPorz aa4v; Mącz 13a.

odezwanie na co (1): ModrzBaz 93 cf odezwanie do kogo.

Szereg: »(ruszenie), odezwanie i (albo) apelacyja« [szyk: 1:1] (2): Mącz 13a; áby wſzyſtkim vćiśnionym [...] przeſpieczna do áppelláciiéy y odezwánia [ad illud appellandi et evocandi JanStat 1017] vćieczká otworzoná byłá SarnStat 952.

Synonimy: II. apelacyja, mocyja, odwołanie, prowokacyja, ruszenie.

Cf ODEZWAĆ, ODEZWAĆ SIĘ, ODEZWANIE SIĘ, ODZEW

MM