[zaloguj się]
[pdf]

PROŻNOMOWNY (6) ai

prożnomowny (4), proznomowny (2); prożno- Mącz, CzechEp (3); prozno- WujNT (2).

Wszystkie o jasne.

Fleksja
sg
mNprożnomowny
pl
N m pers prożnomowni
G prożnomownych

sg m N prożnomowny (1). ◊ pl N m pers prożnomowni (1). ◊ G prożnomownych (4).

Sł stp brak, Cn: próznomowny, Linde także XVII w.

Wielomówny, nadmiernie gadatliwy, mówiący bez sensu, zmyślający; vaniloquus Mącz, Vulg (6): Mącz 475b; A modląc ſię nie bądzćie wielomowni (marg) nie świegocćie ábo, nie bądzćie prozno mowni. (–)/ iáko pogáni: ábowiem mniemáią/ iż w wielomownośći ſwey będą wyſłucháni. WujNT Matth 6/7.
a. Mówiący bez sensu o sprawach wiary (4): [O wielce ſwięty Oycze Oycow, vtni Bluznierſtwá y chłubę proznomownych ludźi/ vćiſkáiących nas HerburtArt 168 (Linde).]
α. W funkcji rzeczownika (4):

W połączeniach szeregowych [zawsze przekład tego samego tekstu] (4): Ponieważ/ (iáko drugi Apoſtoł mowi Tit 1. ꝟ 10.) wiele ieſt/ y niepoſłuſznych/ y prożnomownych/ y od rozumu odwodzących: ktorym trzebá vſtá zámknąć CzechEp *4, kt, 1; WujNT Tit 1/10; [BudBib Tit 1/10 (Linde)].

Synonimy: blekotliwy, darmomowny, pletliwy, szczebietliwy, szczebietny, świegotny, wielomowny, wielosłowny.

ZCh