[zaloguj się]
[pdf]

[PRZEKLINACZ sb m

e prawdopodobnie jasne (tak w przeklęty); a pochylone.

Fleksja
sg pl
N przeklinåcz przeklinåcze

sg N przeklinåcz. ◊ pl N przeklinåcze.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Ten, kto komuś złorzeczy, złorzeczący:przeklinacz czyj [= kogo]: BudBib Gen 27/29 (Linde) cf W przeciwstawieniu.

W połączeniu szeregowym: zabijacze, zwadzce, swarce, gniewliwe, rozbojce, przeklinacze uporliwe, naśmiewce a wzgardzające bliźniego swego, wszytcy są przestępce a złamce tego rozkazania pańskiego. RejKat 11.

W przeciwstawieniu: »przeklinacz ... błogosławiciel«: przeklinacż twoy [maledicentes tibi]/ przeklety [!]/ á błogosłáwićiel twoy/ błogosłáwiony. BudBib Gen 27/29 (Linde).

2. Egzorcysta, wypędzający złe duchy: przeklinacz Exorcista. Volck Ttt4.

Synonimy: 1. przeklinający, złomowca, złorzeczący; 2. egzorcysta, poprzysięgacz, zaklinacz.]

MN