[zaloguj się]
[pdf]

PRZEPRAWIANIE (9) sb n

Pierwsze e oraz oba a jasne, końcowe e z tekstu nieoznaczającego -é.

Fleksja
sg
N przeprawiani(e)
G przeprawianiå
A przeprawiani(e)
L przeprawianiu

sg N przeprawiani(e) (1). ◊ G przeprawianiå (4). ◊ A przeprawiani(e) (2). ◊ L przeprawianiu (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (trzy z niżej notowanych przykładów) s.v. przeprawić; poza tym w objaśnieniu s.v. przeprawiny.

Rzeczownik od „przeprawiać się”: przedostawanie się na drugą stronę, zwłaszcza na drugi brzeg (9): [Żydzi] bali ſie barzo/ áby tákież ich kościołowi nie vcżynił [tj. zniszczył go]/ vkorzyli ſie Pánu Bogu á zámknęli przepráwiánie Holoferneſowi w ciáſnych mieyſcach BielKron 113; ále iż były vſtáwicżne dżdże/ z ktorych rzeki wezbráły trudne przepráwiánie mieli BielKron 314; Náſzy mnimáiąc by [wojska moskiewskie] vćiekáli gonili ie s ſtrzelbą/ [...] chcęcy im zábieżeć ná drugą ſtronę rzeki/ áby im bronili przepráwiánia BielKron 411v, 383v, 406, 411; SarnStat 1283.

przeprawianie czyje (1): káżdy radźił około przepráwiánia/ zwłaſzcżá pieſzych ludźi/ iáko kto lepiey rozumiał/ bo nie mogli nigdzyey przepráwiánia mieć gdzyeby Moſkwá nie widzyáłá BielKron 411.

Wyrażenie: »przeprawianie przez rzekę« (1): Przyiechał Alexánder do ſwoich z wielką pracą/ bo miał trudność ná przepráwiániu przez rzekę rzecżoną Strángá. BielKron 125.

Synonimy: przebyt, przechod, przeprawowanie się, przeście.

Cf PRZEPRAWIAĆ

LWil