« Poprzednie hasło: PRZEŻEGNANIEC | Następne hasło: PRZEŻEGNAWAĆ » |
PRZEŻEGNANY (8) part praet pass pf
przeżegnany (7), przeżegnan (1).
Oba e prawdopodobnie jasne (tak w przeżegnać); a w formie złożonej jasne, w formie niezłożonej pochylone.
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | przeżegnany | f | N | n | N | przeżegnåno | |
G | G | G | przeżegnan(e)go | |||||
A | przeżegnany | A | A | |||||
I | przeżegnanym | I | przeżegnaną | I |
pl | ||
---|---|---|
N | m pers | przeżegnani |
subst | przeżegnan(e) |
sg m N przeżegnany (1). ◊ A przeżegnany (1). ◊ I przeżegnanym (1). ◊ f I przeżegnaną (1). ◊ n N (praed) przeżegnåno (1). ◊ G przeżegnan(e)go (1). ◊ pl N m pers przeżegnani (1). subst przeżegnan(e) (1).
Składnia dopełnienia sprawcy: przeżegnany od kogo (1) WujJudConf, przez co (1) RejPos.
Sł stp s.v. przeżegnać, Cn, Linde brak.
przeżegnany w czym (1): przeſto ſię od drugich pilnie porzątku Mſzey náutzćie/ ábyśćie byli przeżegnáni w vrzędzie kápłáńſkim KrowObr 124.
»ręką przeżegnany« (1): Miał ten obycżay [św. Romuald]: gdy bráćią gdzie ná poſługę Boſką poſyłał/ żegnáiąc ie dawał im chleb/ ábo iábłko/ ábo cokolwiek ſwoią ręką przeżegnánego. SkarŻyw 575.
Synonimy: poświęcony, pożegnany, ubłogosławiony.
Cf POŻEGNAĆ
LW