[zaloguj się]
[pdf]

[PRZYCZYŃCIEL sb m

W przypadkach zależnych e prawdopodobnie jasne (tak w -ciel-).

Fleksja
sg pl
G przyczyńciela przyczyńciel(o)w
I przyczyńciel(e)m
L przyczyńcielu

sg G przyczyńciela. ◊ I przyczyńciel(e)m. ◊ L przyczyńcielu. ◊ pl G przyczyńciel(o)w.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Ten, kto wstawia się za kimś, poleca kogoś, orędownik; pośrednik: á inſzych ná thákową potrzebę nie vżywaymy przycżyńcielow/ gdyż on wyſłuchan ieſt dla ſwey vcżćiwośći/ iáko namilſzy Syn zá námi/ y ieſteſmy przyięći w łáſkę Bożą GilPos 278.

przyczyńciel za kim do kogo: tám [w Jeruzalem] w niebo wſtąpił [Jezus]/ áby nam tám mieyſce ſpoſobił/ Duchá ſwiętego zeſłał/ y był tám przycżyńcielem zá námi do Bogá Oycá. GilPos 105v, 262v.

przyczyńciel czyj: y my tu wierni thámże go [Pana] cżuiemy/ tám w nim iáko w przycżyńcielu ſwoim cieſzymy ſie GilPos 68, 158.

W połączeniu szeregowym: Apoſtołowie [...] Duchem ſwiętym ſámemu Pánu Iezuſowi to tylko dawáli ſwiádectwo zgodne/ iże on ſam był Synem Bożym y zbáwicielem od grzechow/ pośrzednikiem/ przycżyńcielem náſzym. GilPos 158.

Synonimy cf PRZYCZYNICIEL.

Cf [PRZYCZYNICIEL], [PRZYCZYNNIK], PRZYCZYŃCA]

ALKa