[zaloguj się]
[pdf]

PRZYCZYTANIE (6) sb n

a jasne; tekst nie oznacza é.

Fleksja
sg
N przyczytani(e)
G przyczytaniå
I przyczytanim
L przyczytaniu

sg N przyczytani(e) (2). ◊ G przyczytaniå (2). ◊ I przyczytanim (1). ◊ L przyczytaniu (1).

Sł stp brak, Cn s.v. przypisanie, przypisek, Linde XVII w. (z Cn) s.v. przypis.

1. Wyrażenie zdania o kimś, przypisanie komuś czegoś; attributio Cn [czego] (5): A przez kreẃ ſprawiedliwość rozumiemy ktora ſię zámyká wzgłádzeniu grzechow y w przycżythániu posłuſzeńſtwá Kryſtuſowego BibRadz II 133b marg; Z tego mieyſcá obaczyć możemy/ iż ſpráwiedliwość náſzá w Chriſtuśie ieſt rzecz iſtotnie w nas będąca/ y ná duſzy náſzey trwáiąca/ y zdobiąca onę: á nie ſámo przyczytánie ſpráwiedliwośći Chriſtuſowey WujNT 702.

przyczytanie komu (3): CzechRozm 206v; ktoremuby [księdzu kanonikowi] pewnie przyſtało rzecży tylko prawdźiwe mowić: ktorychby ſam ocżywiśćie doznał/ y ſam w vſzy ſwe ſłyſzał/ y ktorychby też prawdźiwie y ſpráwiedliwie bez wykrętu y nieſłuſznego rzecży niepewnych przycżytánia niewinnym dowieść mogł. CzechEp 54, 323.

Wyrażenie: »niesłuszne przyczytanie« (2): iuż też cżás trzećie [książki na Wędzidło księdza Powodowskiego] wźiąć przedśię/ y ony tákże co rychley/ y nakrotcey ſkończyć. Nie zábáwiáiąc ſię długimi/ [...] wywody: lecz tylko okázowániem nieſłuſznego nam Antikriſtwá przycżytánia. CzechEp 323, 54.
2. Odnoszenie do kogoś [czego komu] (1):
Szereg: »przyczytanie i przywłaszczanie« (1): [ofiara krzyżowa] ieſt y záwſze będzie zwierzchnia á iáwna ſłużbá y ofiárá nowego teſtámentu/ y vſtáwiczne przyczytánie y przywłaſzczánie wſzytkich dobrodzieyſtw męki iego wiernym. WujNT 288.

Synonimy: 1. przypisanie; 2. przywłaszczanie.

Cf PRZYCZYTAĆ

LW