[zaloguj się]
[pdf]

PRZYMKNĄĆ (2) vb pf

Fleksja
inf przymknąć
imperativus
sg
2 przymkni(e)j

inf przymknąć (2). ◊ [imp 2 sg przymkni(e)j.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. Przybliżyć, przysunąć [czego] (1):

przymknąć ku czemu (1): Advertere urbi agmen et similia Przymknąć woyská ku miáſtu. Mącz 486d; [A gdźie przednia broná ma być/ łácno obáczyć iáko Rynkowe rzędy kłáſć/ y iáko ich dáleko ku bronie nie przymknąć TarnConsil i2].

[Zwrot: »przymknąć bliży«: Przymkniej tego kamienia bliży w ową stronę DramStp II 429.]
2. Szybko przybyć, przybiec (1):
Zwrot: »ku pomocy przymknąć« (1): In auxilium advolare, Ku pomocy przimknąć. Mącz 505d.

Synonimy: 1. przybliżyć; 2. przybieżeć, przybyć.

Formacje współrdzenne cf MKNĄĆ.

Cf PRZYMKNIONY

MN