[zaloguj się]
[pdf]

PRZYPRAWIAĆ SIĘ (2) vb impf

Oba a jasne.

Fleksja
inf przyprawiać sie
praet
sg
3 m przyprawiåł sie
imperativus
pl
2 przyprawiåjcie sie

inf przyprawiać sie (1). ◊ praet 3 sg m przyprawiåł sie (1). ◊ [imp 2 pl przyprawiåjcie sie.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

Przygotowywać się do spełnienia lub osiągnięcia czegoś; comparare a. parare se, moliri Cn [k(u) czemu] (2): Náuká piękna iáko ſie ku Páńſkiey chwale przypráwiáć mamy. LubPs P3v marg; [zbytnei miłoſći poniechayćie Iedno ku mądroſći ſie przypráwiayćie. SądParysa D4, D3v].

przyprawiać się czym (1): iż ten ktory miał przyſyęgáć/ muśiał roſpalone żelázo/ wyięte s pośrzod węgla goráiącego w ręce bráć/ y ták ſye przed Sędźiem/ y przed ſtroną żáłuiącą vkázáć. [...] A iże tá przyſyęgá nie byłá ku zdrowiu beſpieczna: tedy ten kthory miał przyſyęgáć/ przypráwiał ſye ktemu przed tym/ poſty/ ſpowiedźią/ przyięćim świątoſći Ciáłá y Krwie Páńſkiey. GroicPorz z4.

Synonimy: przygotowywać się, przysposabiać się, przyuczać się, sposobić się.

Formacje współrdzenne cf PRAWIĆ.

AĆ