[zaloguj się]
[pdf]

PRZYUCZYĆ (3) vb pf

Fleksja
inf przyuczyć
praet
pl
3 m pers przyuczyli
conditionalis
sg
3 m by przyuczył

[inf przyuczyć.] ◊ praet 3 pl m pers przyuczyli (2). ◊ con 3 sg m by przyuczył (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII(XVIII) – XVIII w.

1. Przyzwyczaić, wprawić, przygotować; docere, erudire Vulg [kogo, co] (2): [UstKościel 111v; Bo rodzicy iey [Zuzanny] iż byli ſpráwiedliwi/ wychowáli á przyućili [!] corkę ſwą podług zakonu Moizeſſowego. Leop Dan 13/3 (Linde).]

[przyuczyć czemu: Winu/ kogo przyucżyć chceſz/ thák vcżyń SienHerb C#3c.]

przyuczyć czym (1): SkarJedn 169 cf Ze zdaniem dopełnieniowym.

cum inf (1): Y będzie ſie mąż z bráthá ſwego poſmiewał/ á práwdy niebędą mowić: bo iuż przyucżyli ięzyk ſwoy mowić łeż Leop Ier 9/5.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): á więcey niż piętnaśćie Heretykow iádowitych ná ſtolicy Cárogrockiey aż do śiodmego zboru śiędziáło [...]: y ták gęſtym rozerwánim/ Greki rozmáitymi kácerſtwy nápoione/ przyucżyli/ iż ták ſkłonni byli do tárgania iednośći kośćielney SkarJedn 169.

2. Dodać mądrości [kogo] (1): Odpowiedział iey [Tarsji] Apolon. [...] ále iákożeś kolwiek mądra podle twych lat/ będę ſtobą mowić ty mey rzecży nie porozumieſz. [...] [Po jakimś czasie Tarsja wróciła mówiąc:] posłyſz iedney mądrośći odemnie/ żeby mie twa miłość przyucżył. HistRzym 24.

Synonimy: 1. przysposobić, przyzwyczaić, wprawić.

Formacje współrdzenne cf UCZYĆ.

Cf PRZYUCZONY

AĆ