Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZYUCZON

Następne hasło: PRZYUCZYĆ »

PRZYUCZONY (9) part praet pass pf

W formach złożonych o jasne; forma niezłożona z tekstu nieoznaczającego ó.

Fleksja

sg
m	N	przyuczony	f	N	przyuczona

pl
N	subst	przyuczon(e)
D		przyuczonym

sg m N przyuczony (6). ◊ f N (praed) przyuczona (1). ◊ pl N subst przyuczon(e) (1). ◊ D przyuczonym (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Przyzwyczajony, wdrożony, wprawiony, przygotowany (8)
2. Któremu udzielono wskazówek, pouczony (1)

1. Przyzwyczajony, wdrożony, wprawiony, przygotowany; assuefactus Mącz; consuetus Calep (8): Mącz 116d; Consuetus – Zwiczaiony, prziuczony. Calep 250a.

przyuczony do czego (1): (marg) Słowá Philoná o Chrześćianach pod S. Márkiem. (–) Winá wobec wſzyſcy nie piją/ y mięſa nieiedzą áni tego co ſię rucha. do chlebá zwodą/ ſol á Izop to ich przyſmák. Są znimi y niewiáſty do tákiegoſz ćwicżenia przyucżone SkarŻyw 362.

przyuczony czemu (5): Bo bárzo nieprzyſtoi ludziom woynie y ſławnym dziełom przyucżonym/ śmierćią złych ludzi vmieráć. SkarŻyw 207, 87, 571; [król Zygmunt August był] wielkiem zbitkom y roſkoſzam przivtzoni PaprUp D2; GostGospPon 169.

2. Któremu udzielono wskazówek, pouczony (1): [A przy tych ktorzy oſobliwe vpadky obćięſzliwośći/ y przenagabania ziawią/ maią pilnośćy przyłożyć/ aby takowe oſoby dobrze byli przyvczone y poćieſſone UstKościel 114.]

przyuczon na co (1): nierządnicę táiemnie do celle iego [św. Wincentego] w prowádzili: ktorą gdy ná łoſzku ſwym śiedzącą nalaſł: mniemáiąc áby był cżárt/ wygániáć go y fukáć pocżął: á gdy z rozmowy chytrey ná ktorą byłá przyucżoná/ doznał iſz byłá niewiáſtá: ſrodze ią ſłowy ſkarawſzy/ ku P. Bogu y pokućie S. obroćił. SkarŻyw 309.

Synonimy: 1. przysposobiony, przyzwyczajony, wprawiony.

Cf PRZYUCZYĆ

sAĆ