[zaloguj się]
[pdf]

PUCEK (6) sb m

e jasne.

Fleksja
sg pl
N pucek
A pucki
I pucki(e)m

sg N pucek (4). ◊ I pucki(e)m (1). ◊ pl A pucki (1).

Sł stp brak, Cn: pucek, pucki, Linde XVI (trzy z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

1. Policzek; buccula Cn (1): Obiadby był bogáty, do ktoregoby cię Poſádzono, pytam cię: iadłbyś, czy nie iedząc Wſtałbyś od ſtołu? (–) Iadłbym, chybáby mi bronił. Iá wierę chociayby mi y niekazał, iadłbym, Y nápełniwſzy obá pucki ſpieſznobym żárł CiekPotr 37.
2. Człowiek mający wydęte policzki (1): Buccas ambas inflare, Oddąć ſie/ Puckiem być. Mącz 130d.
3. Człowiek mający wielką twarz lub wargi (2): Chilo, Ktory wielkie wárgi ma/ Gębá/ Pucek yáko niektórzy zową. Mącz 51c, 203a.
4. Mały chłopczyk; pupus, pusio Mącz, Cn; pusiolus, pusus Cn (2): Pupus, Máły chłopieczek/ chłopiątko/ pucek też niektórzi mówią. Mącz 332a, 332c.

Synonimy: 1. pogębek, policzek; 4. chłopiątko, młodzieniaszek, pacholątko, parobeczek.

AĆ