« Poprzednie hasło: [PUGNANCYJA] | Następne hasło: PUHACZ » |
PUHA (7) sb f
puha (6), pucha (1); puha : pucha Mącz (2:1).
a jasne.
sg | pl | |
---|---|---|
N | puha | |
A | puhy | |
I | puhami |
sg N puha (4). ◊ pl A puhy (1). ◊ I puhami (2).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (trzy z niżej notowanych przykładów).
puha z czego (2): Mącz 441d; Zły duch Te wymyślił z torkmyſzow [= z rzemieni] puhy: Tátárſki to Pśi pogáńſki nálazek. CiekPotr 76.
[W połączeniu szeregowym: á gdy z nimi Pánowie Rycerſką bronią bitwę zwiedli/ otrzymáli nád nimi gorę Niewolnicy/ áż zá porádą iednego ſtárcá porzućiwſzy broń Rycerſką/ ſzáble i miecze/ kije/ y bicze álbo puhi iáko na niewolniki wzięli/ ktorych ſie dopiero Niewolnicy vlęknęli StryjKron 138.]
»zająć, [zagnać, zapędzić] puhami« [szyk zmienny] (1): bowiem Moſkwá ták chytro chćiáłá vcżynić/ ná zádnie vffy chćiáłá vderzyć áby ie ná cżoło ſwoim obroćili/ á wkoło wſzytki ogárnąwſzy záiąć puhámi do domu iáko dobytek BielKron 411v; [StryjKron 741; PaprHerby 664 (Linde); Moſkiewſki dowiedźiawſzy ſie od ſzpiegow o niewielkim woyſku Krolewſkim/ roſkazał ſwym Woiewodom/ áby ie iáko bydło do Moſkwy puhámi zágnáli. BielKron 1597 525 (Linde)].
»tatarska puha« (1): Mastix, Graece, Latine dicitur Flagellum, Bicz/ Tátárska puhá. Mącz 210d.
Synonimy: bicz, korbacz, miotła.
Cf PĘGA
AĆ