[zaloguj się]

122. Odsyłacze od struktur.

a. Funkcja.

Odsyłacze na końcu struktur funkcjonują tylko jako sygnał wskazujący na miejsce pozostałej ilości materiału tu wliczonego do statystyki.

b. Odsyłacze do frazeologii.

Odsyłacze od struktur do części frazeologicznej zawierają:

  • aa.

    • Wskazanie na konkretną jednostkę, jeżeli w danej nadrzędnej rubryce frazeologicznej (np. zwrotach) znajdują się też w przeważającej ilości jednostki o innej budowie.

  • bb.

    • Ogólne wskazanie na typ frazeologiczny (np. zwroty, frazy), jeżeli zawiera on jedną jednostkę lub też wszystkie zawarte tam jednostki (ewentualnie znaczna większość ich) są ważne dla danej struktury, np. w znacz. 6.a.:

    chować co ... Cf Zwroty
    gdyż w obrębie tego znaczenia mamy tylko zwroty takie, jak »chować przykazania«, »chować ustawy«, »chować prawo« itp.

c. Forma graficzna.

Odsyłacze na końcu struktur stoją po kropce, a więc zaczynają się od dużej litery. Jeżeli musimy odesłać do kilku pozycji, podajemy je w kolejności ich miejsca w rubryce znaczeniowej, oddzielając od siebie w zasadzie przecinkiem; jedynie między odsyłaczami do różnych struktur stawiamy średniki.
W odsyłaczach wymieniamy w zasadzie pełny tytuł jednostki, do której odsyłamy, a więc wyraz hasłowy ze schematem (jeżeli chodzi o inną strukturę), ujęty w łapki tytulik jednostki frazeologicznej (lub kolejno kilka tytulików) lub tytuł nadrzędnej rubryki frazeologicznej, np. Zwroty (jeżeli wszystkie jednostki w danym typie lub znaczna ich większość potwierdzają strukturę, zob. wyżej). Jedynie jeżeli odsyłamy do kilku struktur, piszemy wyraz hasłowy raz na początku, po średniku zaś tylko same zaimki, np.:

chować co ... Cf chować co komu; co za co; co w czym.
Jeżeli odsyłamy do wszystkich pozostałych struktur, piszemy, np. s.v. MALOWAĆ:
Cf pozostałe struktury.
Odsyłacze do zdań mają postać:
Cf Ze zdaniem
(gdy w danym znaczeniu wyodrębniliśmy jeden typ zdań) lub np.:
Cf Ze zdaniem dopełnieniowym
(gdy jest ich więcej).
Jeżeli jednostka frazeologiczna, do której odsyłamy, ma tytulik bardzo rozbudowany, skracamy go do podstawowych elementów, tj. nie piszemy np.
Cf »końca, ostatka, (aż) do końca czekać«
ale:
Cf »końca czekać«
(dla struktury czekać czego). Odsyłamy również tylko do odmianki ważnej dla danej struktury, np.:
chciwy na co... Cf »chciwy na bitwę«
(chociaż naczelna postać w tym zwrocie brzmi: »chciwy do boju«). Nie uwzględniamy też nawiasów wprowadzonych w tytulik mało rozbudowany, np. nie:
Cf »zbudować dom(ek)«
lecz:
Cf »zbudować dom«

Uwaga: Powyższe zasady upraszczania zapisu odsyłacza odnoszą się również do odsyłaczy między jednostkami frazeologicznymi, por. 206.