Ur. ok. r. 1475 w Poznaniu (Wielkopolska); zm. w 1537 w Poznaniu. Pochodzenie mieszczańskie, z rodziny rzemieślniczej.
Studiował w latach 1492 – 1504 w Akademii Krakowskiej, uzyskując stopień magistra sztuk wyzwolonych, a po r. 1513 bakałarza teologii. Kolegował tu z Janem z Szamotuł (Paterkiem). W latach 1504 – 1516 wykładał w Akademii Krakowskiej gramatykę Walii, Waleriusa Masimusa oraz Salustiusza. Potem przeniósł się do Poznania, gdzie pełnił obowiązki kaznodziei, a także przez pewien czas wykładał w akademii Lubrańskiego.