Ur. w r. 1546 w Kurzanach (ówczesny pow. Lwów, Ruś Czerwona); zm. w 1622 w Krakowie. Pochodził z rodziny szlacheckiej, powiązanej z rodziną Żółkiewskich.
Uczył się w kolegium jezuickim we Lwowie (w tym czasie był tam Skarga), potem w Akademii Krakowskiej (humaniora i retoryka), potem – w latach 1569 – 1572 – w Rzymie, w latach 1587 – 1590 w Akademii Wileńskiej. Za radą Skargi wstąpił w r. 1569 do zakonu jezuitów w Rzymie, skąd razem z Wujkiem przybył do Poznania (1572), a następnie – razem ze St. Warszewickim – udał się do Lublina. Był na misji w Sztokholmie (pełnił funkcje kapelana króla szwedzkiego Jana i spowiednika Katarzyny Jagiellonki), następnie w Rzymie. Po powrocie do kraju przebywał jako spowiednik i kaznodzieja w Kaliszu, Wilnie, Krakowie.