Ur. w r. 1550 w Krakowie; zm. w 1613. Pochodzenie mieszczańskie (ojciec – Łazarz Andrysowic, drukarz, matka – Barbara I voto Wietorowa); w 1588 nobilitowany.
Studiował w Akademii Krakowskiej; w 1575 – zapisał się na uniwersytet padewski. Młodość spędził na dworze cesarza Maksymiliana; był pisarzem pokojowym Stefana Batorego (1576 – 1577); w r. 1577 po śmierci ojca objął drukarnię i prowadził ją do 1603 r. pod firmą Drukarnia Łazarzowa; w 1590 uzyskał tytuł architypografa królewskiego i kościelnego; w latach 1594 – 1597 i później – pomagał w urządzaniu drukarni Akademii Zamojskiej. Protektorami jego byli m. in. Stefan Batory, Zygmunt III, Jan Zamoyski i Mikołaj Firlej. Utrzymywał liczne kontakty z uczonymi i literatami (J. Kochanowski, Sz. Szymonowic, J. Górski). W 1601, po śmierci żony, został księdzem; otrzymał archidiakonat sądecki i probostwo w Solcu.