Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ŁAKOMY

Następne hasło: ŁAKOTEK »

ŁAKOTA (5) sb f

Oba a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w łakotka).

Fleksja

	sg
N	łakota
G	łakoty

sg N łakota (5). ◊ [G łakoty.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia

1. Chciwość, żądza posiadania (1)
2. Żarłoczność, nadmierne pragnienie jedzenia (3)
3. Przełyk (1)

1. Chciwość, żądza posiadania (1): [Wlekli oicżyzny dlá ſwoiei łákoti Gdy roſciągnęłá Krolowá wor złoty Mianował Primas prawdi niemaiąci za ſzeſc tyſięoi. PaprOdpow A4.]

Przysłowie: Co zebráłá twa łákotá/ Roſproſzy to niecżyſtotá. BierEz S3.

2. Żarłoczność, nadmierne pragnienie jedzenia (3): Mymer¹ 22; Gula, amor inordinatus edendi lakota, obzarstwo BartBydg 66b, 66b.

3. Przełyk; gula Murm (1): gula. die ſtraſz durch welche ſpeis vnd tranck giht Lákotá przeſz ktorą yedzenye y pyćye ydzye. Murm 54.

Synonimy: 1. chciwość, chytrość, drapiestwo, pożądanie, pożądliwość, skąpość, żądza, żminda; 2. apetyt, obżarstwo, ożralstwo; 3. gardło, gardziel.