[zaloguj się]
[pdf]

BŁYSZCZĄCY SIĘ (5) part praes act

sie (4), się (1).

Fleksja
sg
mNbłyszczący się fN
Abłyszczący się Abłyszczącą się
pl
A subst błyszcząc(e) się

sg m N błyszczący się (1). ◊ A błyszczący się (2). ◊ f A błyszczącą się (1). ◊ pl A subst błyszcząc(e) się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

1. Świecący się, lśniący, połyskujący (4):
a. O źródłach światła (1): Sidereus, Gwiazdeczny/ też ſwiecący/ błyſzczący ſie. Mącz 391d.
b. O odblasku, połysku przedmiotów lśniących (3): Y Vkazał mi potym rzekę iáſną wody żywey/ błyſzcżącą ſie iáko kryſzthał RejAp 187v, 181.
Szereg: »płomienisty a błyszczący się«: A thák wypędźiwſzy człowieká/ poſtáwił Cherubiny ku wſchodowi Sádu Eden/ y miecz połomieniſty á błyſzczący ſię ze wſząd ku ſtrzeżeniu drogi do drzewá żywotá BibRadz Gen 3/24.
2. Wyróżniający, odcinający się od tła jaskrawością barwy; jaśniejący (1): Abowiem máłoćby pomogło choćbyś widział [...] miáſtá/ zamki/ y páłacze rozmáicie ſie błyſzcżące RejZwierc 20v.

Synonimy: 1. gwiazdeczny, gwiazdowy, łszczący się, łyskający, płomienisty, świecący; 2. łszczący się, łyskający, płomienisty, świecący.

Cf BŁYSZCZEĆ SIĘ

KN