[zaloguj się]
[pdf]

CIEKAĆ (4) vb impf

e jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg
3 ciekå
imperativus
sg
3 niech ciekå

praes 3 sg ciekå (3). ◊ imp 3 sg niech ciekå (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

Iter. od „ciec” (4):
1. Płynąć, sączyć się; fluitare Mącz [komu] (2): Fluitat mihi sanguis, Rádá mi kreẃ czeſto cieka. Mącz 131c.

ciekać z czego (1): Przeto też białym głowam nie tak cżęſto cieka krew z noſa GlabGad B.

2. Biegać, miotać się (2): A iákom go ia wśćiekle z tym ſámá ſzukáłá. Niech téż wzgárdzony ćieka/ póki będę chćiáłá GosłCast 62.

ciekać po czym (1): Táki więc byſtrym lew zyęty iádem/ Cieka po puſzczy źwiérzęcym ſzládem KochPs 22.

Synonimy: 1. kapać, padać, płynąć, sączyć się, wysączać się; 2. biegać, bujać.

Formacje pochodne cf CIEC.

MM