« Poprzednie hasło: [DOGOLIĆ] | Następne hasło: DOGONIONY » |
DOGONIĆ (31) vb pf
dogonić (30), (ukr. a. czes.) dohonić (1); dogonić; dohonic LibLeg (1:1).
Oba o jasne.
inf | dogonić |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | dogoniłem | m pers | -(s)my dogonili |
3 | m | dogonił, dogoni(e)ł | m pers | dogonili |
f | dogoniła | m an |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by dogonił |
inf dogonić (10). ◊ fut 1 sg dogonię (1). ◊ 3 sg dogoni (1). ◊ 3 pl dogonią (1). ◊ praet 1 sg m dogoniłem (1). ◊ 3 sg m dogonił (4), dogoni(e)ł (1); -ił: -i(e)ł StryjKron (2:1). f dogoniła (1). ◊ 1 pl m pers -(s)my dogonili (1). ◊ 3 pl m pers dogonili (5). ◊ con 3 sg m by dogonił (1). ◊ part praet act dogoniwszy (4).
Sł stp brak, Cn s.v. doganiam, Linde XVI – XVIII w.
dogonić kogo (28): a ktore woyſko male bilo ſnich vczieklo y tich woyſko moye dogonywſzi pobylo. LibLeg 10/147; ony ſſamy ſpomocznyky ſzwoyemy dohonywſchi naſz na zyemy Colodzyenſkyey pobyly y poranyly yako raytarzi LibLeg 11/156; BibRadz Gen 31/23, Ex 14/9; BielKron 15v, 20v, 112v, 351v, 453; Fugitivum repraehendere, Zbiegá pośćignąć/ dogonić. Mącz 318b, 385a; BudBib Iudic 1/6, Ier 52/8; Goniłem nieprzyiaćielá/ y dogoniłem KochPs 25; Ktorych Konrad Sak Prowinciał Zięmię Chełmienſkiey dogoniwſzy poráźił/ y Chrzeſćiány wybáwił. StryjKron 308, 300, 305 [2 r.], 442, 597, 687 (8); PRóżno vćiéc/ próżno ſię przed miłośćią ſchronić/ Bo iako lotny niema pieſzégo dogonić? KochFr 39; Vgódz [o miłości] w ſerce/ á okróć myśl nieunoſzoną Zápámiętáłéy dźiéwki/ któréy áni ſkokiem Człowiek dogonić może/ ledwe záyźrzeć okiem. KochFr 96; ReszList 171; ActReg 5v; ná lekkiego Tátárzyná/ ktoby go chćiał bić y dogonić/ trzebá też ludzi lekkich y rządnych VotSzl E3; KlonWor 19.
Synonimy: dopaść, doścignąć, poścignąć, ułapić.
Formacje pochodne cf GNAĆ.
Cf DOGONIONY
BZ