[zaloguj się]
[pdf]

GĘDZIENIE (3) sb n

gędzienie (2), gędzenie (1); gędzienie. OpecŻyw.; gędzienie : gędzenie BielKron (1 : 1).

Pierwsze e jasne, końcowe z tekstu nie oznaczającego é.

Fleksja
sg
A gędzeni(e)
I gędzienim

sg A gędzeni(e) (1). ◊ I gędzienim (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. gędzić.

Znaczenia
Granie (3): a ono ią niebo przyięló z weſelim/ [...] kſiążęta z gędzienim/ motzárze s trąbienijm OpecŻyw 186; iż ná iego gędzenie rzeki ſtawáły/ á kámienie ſkakáło BielKron 25v, 65.

W charakterystycznym połączeniu: gędzienie wdzięczne.

Synonimy: granie, piskanie, trąbienie, tyrlikanie.

Cf GĄŚĆ, GĘDŹBA

AL