![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: GODUJĄC | Następne hasło: GODULA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
GODUJĄCY (27) part praes act
godujący (26), godując (1); godujący : godując BielKron (5 : 1).
o jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | godujący | f | N | |
| D | godując(e)mu | D | |||
| A | godując(e)go | A | godując | ||
| pl | ||
|---|---|---|
| N | m pers | godujący |
| G | godujących | |
| D | godującym | |
| A | m pers | godującé, godujących |
| I | m | godującymi |
sg m N godujący (2). ◊ D godując(e)mu (1). ◊ A godując(e)go (2). ◊ f A godując (1). ◊ pl N m pers godujący (4). ◊ G godujących (4). ◊ D godującym (2). ◊ A m pers godującé (9), godujących (1) StryjKron; -é (2), -(e) (7). ◊ I m godującymi (7).
Sł stp s.v. godować, Cn, Linde brak.
Znaczenia
- Biesiadujący, ucztujący; weselący się
(27)
- α. W funkcji rzeczownika (15)
- a. Uczestnik wesela
(6)
- α. W funkcji rzeczownika (2)
Biesiadujący, ucztujący; weselący się; comessabundus Mącz (27): HistAl A5v; W ten cżás z weſołym głoſem yák cżłek goduyący/ Wyznawałem że to yeſt Pan moy wſſechmogący LubPs L4; Y przyſiągł mu Dawid/ á on go przywiodł nád Amálechity goduiące/ y weſołe beſpiecżnie BielKron 68; Náleźli żonę Tárquiniuſá młodego z inemi ná gámrácyey ſtroiąc krotofile/ goduiąc y nápijáiąc ſie dobrze BielKron 104, 342v, 351.
α. W funkcji rzeczownika (15): [Magdalena] Poſſla ſwiętym duchem vpoioná/ ſkłoniwſſy glowę ij ocży/ bez ſromu miedzy goduiącé/ aż do ſamégo zbawiciela ſwégo. OpecŻyw 45v, 47v, 69v; BielŻyw 37, 104; przy godowániu náſzego krolá tákowy ieſt obycżay iż goduiący ieſli chcą biorą kubki s ktorych piją HistAl F2v, A5v, Nv; BielKron 343; Mącz 100a; Iż to ták być ma iáko zá cżáſu Noego/ iż ſiedzącze/ pijącze/ goduiącze ma záſtháć ná ſwiecie thá ſtráſzliwa trąbá Páńſka. RejAp 172v; HistRzym 93v [4 r.].
a. Uczestnik wesela (6): HistAl B2v; Peluzá Kſiążę Litewſkie [...] vderzył ná kſiążętá Litewſkie potáiemnie goduiące ná weſelu BielKron 366; StryjKron 385; Izali mogą ſynowie (marg) To ieſt, Swátowie goduiący. Pátrz Mat: 9.15. (‒) god małżeńſkich pośćić/ poki z nimi ieſt oblubieniec? WujNT Mar 2/19.
α. W funkcji rzeczownika (2): Záſię Hebraiſmus, ábo ſpoſob Zydowſkiey mowy ieſt; Synowie oblubieńcá/ miáſto ſwátow/ ábo goduiących. WujNT przedm 20.
W przen (1): A on ktory yuż przez wyárę y krzeſt wſſedł był ná ono weſele/ ále nyemyał odźyenya weſelu przyſtoynego/ nye pirwey wyrzucon yeſt/ áliż goſpodarz wſſedł áby oglądał goduyące/ to yeſt/ áliż ná drugim ſwyećye. KromRozm III C8.
Synonim: biesiadujący.
HG