Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: GORECZNY

Następne hasło: GORĘCOŚĆ »

GOREJĄCY (5) part praes act

o oraz e jasne.

Fleksja

sg
m	N	gorejący

pl
A	subst	gorejąc(e)

sg m N gorejący (4). ◊ pl A subst gorejąc(e) (1).

Sł stp s.v. gorzeć, Cn brak, Linde XVII w. s.v. gorzeć.

Znaczenia

Palący się płomieniem, płonący (5)

Palący się płomieniem, płonący; fervidus, flagrans, ignitus Mącz (5): Pruna, Wągl goreyąci łſzcząci ſie wągl. Mącz 328b, 121a, 129b, 165a.

Wyrażenie: »pochodnia gorejąca« (1): Iezu kthorys nam przepaſac biodra y pochodnię [!] w ręku dzierżeć goreiące kazał. ſmi. ſie nad nami. TarDuch B8.

Synonim: ognisty.

Cf GORAJĄCY, GORĄCY, GORZĄCY, 1. GORZEĆ