Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: INSTYGUJĄC

Następne hasło: INSTYTUCYJA »

INSTYGUJĄCY (8) part praes act

instygujący (7), instygując (1) GórnRozm.

-ti- (5), -ty- (3).

Fleksja

sg
m	N	instygując	f	N
	D	instygującému		D	instygującéj
	I	instygującym		I

sg m N instygując (1). ◊ D instygującému (1). ◊ I instygującym (1). ◊ f D instygującéj (5).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. praw. Oskarżający, skarżący (7)
- a. W funkcji rzeczownika (1)
2. Podburzający, podszczuwający (1)

1. praw. Oskarżający, skarżący (7): ieſt y v nas doſyć tych rżeczy/ o ktore Stároſtá gdyby nie był kto inſtyguiąc/ czynić powinien. GórnRozm C3.

Wyrażenie: »strona instygująca« = pars instigans JanStat (5): Któréy winy połowicá Woiewodźie/ á połowicá ſtronie inſtiguiącéy przyść ma. SarnStat 270 [idem] 292, 267, 271, 1229.

a. W funkcji rzeczownika (1): Któréy [winy] połowicá Woiewodźie álbo Podwoiewodzemu álbo ſędźiému/ á druga połowicá inſtyguiącému [instigatori JanStat 1128] ma ſie doſtáć. SarnStat 263.

2. Podburzający, podszczuwający [na kogo] (1): niewiem z iákim ſumnieniem [X. K.]/ będąc ták krwie niewinnych owiecżek Chriſtuſowych prágnącym/ y ták gorliwie y vśilnie ná nie inſtyguiącym/ [...] y onych potępiáiącym/ [...] mogłby ábo śmiał by to ſobie przycżytáć: iż ieſt ſynem Bożym CzechEp 21.

Synonimy: 1. oskarżający, skarżący: 2. poduszczający.

Cf INSTYGATOR, INSTYGOWAĆ