[zaloguj się]
[pdf]

JASNĄCY (5) part praes act

a jasne.

Fleksja
sg
m Ajasnąc(e)go
pl
N subst jasnąc(e)
A subst jasnąc(e)

sg m A jasnąc(e)go (2). ◊ pl N subst jasnąc(e) (1). ◊ A subst jasnąc(e) (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Wydający silny blask, błyszczący, świecący (4): rzekł Anektánábus ſynu Alexandrze/ [...] bácż gwiazdę Herkuleſowę iáko ſie ſmęći/ á Merkurius ſie weſeli/ Iowiſza też widzę iaſnącego [coruscantem PF IX, 48] HistAl A7v; widział tam mgły y wielkie obłoki y gwiazdy iaſnące/ á między onemi gwiazdámi widział [Aleksander] niektorego Bogá wielkiego iaſnącego [rutilantem]/ á ocży miał ſwiecące iáko gwiazdy [et habebat oculos lucentes sicut stellas PF IX, 488] HistAl MV, 17, Mv.

W porównaniu (1): ocży iego [dziecięcia] iáko gwiázdy iáſnące [sicut stellae micantes PF IX, 44]/ ále bárwą rozną ſwiecące/ iedno cżarne/ drugie żołte ſie vkázowáło HistAl A6v.

W charakterystycznym połączeniu: gwiazda jasnąca (3).

Synonimy: błyszczący, błyszczący się, łszczący, łyskający, płomienisty, świecący.

Cf JASNĄĆ

KCh