[zaloguj się]
[pdf]

JASNĄĆ (4) vb impf

a jasne.

Fleksja
inf jasnąć
praet
sg pl
3 m jasnął m pers jasnęli

inf jasnąć (1). ◊ praet 3 sg m jasnął (2). ◊ 3 pl m pers jasnęli (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Lśnić, błyszczeć, jaśnieć (2):

jasnąć od czego (1): Páłac iey [królowej Kandacis] był niewymownie koſztowny á ſzcżyt iego od złotá y od pereł iaſnął [et tectum ipsius auro et gemmis coruscabat PF IX, 471]. HistAl L6v.

W porównaniu (1): iáſnął [fulgebat PF IX, 302] z dáleká on zaſtęp wſzytek iáko gwiazdi/ bowiem ich zbroie były pozłocone HistAl H4.

2. Odznaczać się, wyróżniać się, słynąć [czym] (2): coz im [rycerzom w Tyrze] pomogłá ich wielkoſć álbo moc/ Tebei mądroſcią wielką iáſnęli [sapientia multa retinebant PF IX, 147] HistAl D6; krol nád wſzytek lud ma być obycżáymi przychędożony/ y nákoſzthownieyſzymi cnotámi ma iáſnąć [debet ... preciosis virtutibus praepollere PF IX, 251] HistAl G4.

Synonimy: 1. błyszczeć, błyszczeć się, iskrzyć się, lśnić się, łsnąć się, skrzyć się, świecić; 2. słynąć.

Formacje współrdzenne cf JAŚNIEĆ.

Cf JASNĄCY

KCh