[zaloguj się]
[pdf]

[KOSMACZ sb m

kosmacz, koszmacz.

o jasne, a pochylone.

Fleksja
sg pl
N kosmåcz koszmåczowie

sg N kosmåcz. ◊ pl N koszmåczowie.

Sł stp brak, Cn s.v. kosmaty, Linde także XVII w.

Satyr, demon leśny; pilosus Vulg; hirtuosus Pan Cn: Ale ſie tám [w Babilonie] będą chowáć zwiérzowie/ y nápełnią ſie domy ich ſmokámi: y mieſzkáć tám będą ſtruſowie/ á koſzmaczowie (marg) ſátyrowie, ábo czárći. (‒) tám ſkakáć będą WujBib Is 13/21 (Linde); Y zábieżą czárci dźikim mężóm/ y koſmacz będźie wołał ieden ná drugiego WujBib Is 34/14 (Linde).

Synonimy: »dziki mąż«, satyr.]

AKtt