[zaloguj się]
[pdf]

KOSTUR (5) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak też Cn).

Fleksja
sg pl
N kostur
I kostur(e)m kosturami

sg N kostur (3). ◊ I kostur(e)m (1). ◊ pl I kosturami (1).

Sł stp brak, Sł stp nazw os, Cn notuje, Linde XVI – XIX w.

1. Laska kościana lub drewniana; bacillum, baculus vel baculum agreste, scipio eburneus Cn (2): chadzał ſtáruſzek miły/ do oney Bożey męki zgárbiony/ podpieráiąc ſye koſturem OrzRozm M4; KlonWor 50.
2. Drąg, kij okuty żelazem lub zaostrzony, używany jako broń lub jako rodzaj wiosła przez przewoźników (3): Dolones ita dicti a fallendo, quod ingentes conti, ferro brevissimo, quum speciem praeferant ligni, intus ferrum acutum habeant. ‒ Koſtur zakritim ſpiſſem. Calep 339a, 255a, 837b.

Synonimy: 1. kij, kościan, koścień, laska; 2. sprys.

TZ