[zaloguj się]
[pdf]

KOŚCIEŃ (2) sb m

koścień (1), kościen a. koścień (1); koścień Mącz; koścień a. kościen BielŻyw.

o oraz e jasne (Cn e pochylone).

Fleksja
sg pl
A koścień kosny
I kosn(e)m

sg A koścień (2). ◊ [I kosn(e)m. ◊ pl A kosny.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

1. Laska, kij, kostur; scipio Mącz, Cn; bacillum Cn (2): do rodziny wrocił, w poſtaci pielgrzimſkiey maiąc moſzny, koſcien á brodę długą BielŻyw 132; [pſom ſie ogania koſnem. KorczRozm G].
Wyrażenie: »słoniowy koścień« = laska z gałką ze słoniowej kośći; scipio eburneus Mącz (1): Incutero Scipionem Eburneum in caput alterius, Słoniowy koścień komu w łep wlepić/ álbo kościánem przes łep vderzić. Mącz 339b.
2. [Prawdopodobnie kolec: [jeżokraby] koſny [oſzny FalZioł IV 34a] miáſto nog máią/ á gębę w poſrzodku ciáłá/ [...] miáſto zębow máią nieiákie koſny [oſzny FalZioł IV 34a] w gębie SienHerb [316]b.] [Cf KOSM SienHerb M#.]

Synonimy: 1. kij, kostur, laska; 2. oścień.

Cf KOŚCIAN

AKtt