[zaloguj się]
[pdf]

KRAJAĆ SIĘ (3) vb impf

się (1), sie (2).

Pierwsze a jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg
3 kraje się
praet
sg pl
3 m m pers krajali się
n krajało się subst krajały się

praes 3 sg kraje się (1). ◊ praet 3 sg n krajało się (1). ◊ 3 pl subst krajały się (1). [m pers krajali się.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVIII w. s.v. krajać.

Pękać, rozpadać się na kawałki (3):
W przen (3):
Fraza: bibl. »serce [komu] się kraje« [o silnym wzruszeniu, gniewie lub żalu] [szyk zmienny] (3): Słyſſąc to kráiáło ſie im ſerce ich [dissecabantur cordibus suis]/ y zgrzytáli nań zębámi. Leop Act 7/54; Prot D2v; niepobożna śmierći [...] Widźialem [!]/ kiedyś trzęſłá owoc niedordzáły: A rodźicom nieſzczęſnym ſercá ſye kráiáły. KochTr 5.
[Przen: bibl. Wzruszać się, oburzać się lub rozpaczać: To vſłyſzawſzy/ kráiáli ſie [dissecabantur]/ y myślili ie zábić. WujBib Act 5/33 (Linde).]

Synonimy: otwarzać się, pukać się, rozpadać się.

Formacje współrdzenne cf KRAJAĆ.

MB