« Poprzednie hasło: KRZEWIĆ | Następne hasło: KRZEWIE » |
KRZEWIĆ SIĘ (11) vb impf
się (6), sie (5).
e jasne.
inf | krzewić się | |
---|---|---|
indicativus | ||
praes | ||
sg | ||
3 | krzewi się |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | krzewił się | m pers | |
n | krzewiło się | subst | krzewiły się |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | n | subst | by się krzewiły | |
3 | f | by się krzewiła | m an |
inf krzewić się (5). ◊ [praes 3 sg krzewi się.] ◊ praet 3 sg m krzewił się (1). ◊ n krzewiło się (1). ◊ 3 pl subst krzewiły się (1). ◊ con 3 sg f by się krzewiła (1). ◊ 3 pl subst by się krzewiły (1). ◊ part praes act krzewiąc się (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
krzewić się między czym (1): Lecz ći ſie tá zła napáść v pánów poczęłá/ Potym miedzy poſpólſtwem/ krzewić ſie téż ięłá. GosłCast 32.
krzewić się w czym (3): WierKróc Av; LatHar 35; áby złé obyczáie były wykorzenioné/ á dobré ſie mnożyły/ y ſpráwiedliwość ſie w Króleſtwie krzewiłá [exerceatur JanPrzyw 44] SarnStat 943.
W przeciwstawieniu: »gasnąć ... krzewić się« (1): według Páńſkiego Proroctwá/ miłość Boża ſrodze gáſnąć/ á niepráwość rozliczna rozmáićie ſię krzewić miáłá LatHar 46.
W charakterystycznych połączeniach: krzewi się napaść, nieprawość, sprawiedliwość, zły gniew; krzewią się szkoły.
»krzewić się a szyrzyć« (1): kiedy ſie [Rzym] iął krzewić/ á ſzyrzyć/ iáko Sábińſkie białegłowy wiele mu pomogły. GórnDworz Z2.
Synonimy: 1. mnożyć się; 2. rozrastać się, rozszerzać się.
Formacje współrdzenne: okrzewić się, rozkrzewić, rozkrzewić się, skrzewić się; rozkrzewiać, rozkrzewiać się.
Cf 1. [KRZEWIENIE], KRZEWIENIE SIĘ
IM